وب سایت آموزشی طراحی یوتیلیتی و فرایند مهندسی شیمی و مکانیک (طراحی یوتیلیتی و فرایند)
تقسیم بندی دیگ های فایر تیوب :
دیگ های بخار عموما به دو دسته (Fire Tube Boiler (Shell Boiler و Water Tube Boiler تقسیم بندی می شوند . دیگ های Shell Boiler به اسامی دیگری مانند : Fire Tube و یا Smoke Tube نیز نامیده می شوند و این به خاطر عبور محصولات احتراق از پاس های (Pass) مختلف دیگ بخار است .
Pass چیست ؟
به هر بار عبور جریان محصولات احتراق از طول دیگ بخار، یک Pass گفته می شود .
عموما Shell Boiler دارای آرایش های مختلفی در قرار گیری دسته لوله ها هستند که تعداد پاس های دیگ را مشخص می کنند . معمولا Shell Boiler ها دارای دو ؛ سه و یا چهار پاس هستند .
اگر هدر برگشت محصولات احتراق در پشت دیگ بخار از داخل فضای آب دیگ عبور نماید به این دیگ Wet- Back گفته می شود و در غیر اینصورت به آن Dry-Back اطلاق می شود . راندمان کاری در بویلرهای Wet- Back معمولا بیشتر از نوع Dry-Back می باشد .
ظرفیت دیگ های بخار فایر تیوب به علت محدودیت در سایز شل و ضخامت آن در حالت ماکزیمم تا ۳۵ ton/hr و ۲۵ barg خواهد رسید و برای ظرفیت های بیش از این مقدار از دیگ های Water Tube استفاده می شود .
معمولا دیگ های بخار فایر تیوب به علت بالا بودن حجم Shell و گنجایش بالای ذخیره آب ؛ زمان زیادی طول می کشد تا به فشار کاری خود برسد که این یکی از معایب این گونه بویلر هاست .
منبع: Spirax Sarco Handbook / Foster Wheeler Design Practice
